“Ik zei toch nee…”

Waarom is het altijd zo lastig om nee te zeggen in gezelschap als je aan de lijn bent? Of misschien ben je niet eens aan de lijn maar wil je graag je gewicht onder controle houden. Waarom moet je jezelf dan altijd verantwoorden?

De meest voorkomende opmerking is; “Wat ongezellig…”
Ineens ben je niet meer gezellig… Of dat glaasje wijn, stuk appeltaart met slagroom bij de koffie of patatjes bij je diner het weerzien van je vrienden/familie een stuk specialer maakt. 

“Ach joh, een keertje kan toch geen kwaad?” “Je ziet er hartstikke goed uit!” “Je weet niet wat je mist…”. 
We weten zeker wel wat me missen, daarom zijn deze opmerkingen ook zo lastig. Tuurlijk wil je wel een stuk appeltaart of frietjes, en nee zeggen is soms al best lastig.

Je maakt ook geen vrienden door na een opmerking te schreeuwen: “Ik zei toch NEE!” Hierdoor wordt de sfeer inderdaad niet gezelliger.

Dus wat te doen bij een uitnodiging om een bakkie koffie te drinken of uit eten te gaan?
Vooral geen nee zeggen, mits je er natuurlijk echt geen zin in hebt.

Mensen die niet weten dat je aan de lijn bent en waarvan jij al zeker weet dat ze gaan ‘zeuren’ moet je vooraf gewoon inlichten. Dus vertellen dat je heel graag op de uitnodiging in wilt gaan maar dat je het best wel lastig vindt omdat je aan de lijn bent, om de kilo’s wilt denken of je gewicht onder controle wilt houden.
Dus een bakkie koffie of thee prima, maar je neemt er niets bij.
“Ik zou het fijn vinden dat je/jullie hier ook geen opmerking over maken tijdens mijn keuze bij het eten/drinken”.

En als er dan toch over gezeurd wordt kan je altijd nog zeggen dat je al zo goed bezig bent en het niet door wijn of taart wil laten verpesten. “Gezelligheid komt toch uit mij en niet uit dat stuk taart?”

En als je nee hebt kunnen zeggen en je hebt de hele avond spa Rood gedronken of het gewoon bij een kop thee kunnen houden geeft dit zo’n sterk gevoel van trots. En ook je weegschaal is de dag erop erg blij. Want… wat er niet extra aankomt hoeft er ook niet meer af…